تأثیر جراحی لیزیک بر بیماران مبتلا به قوز قرنیه قوز قرنیه (کراتوکونوس) یک اختلال چشمی پیشرونده است که موجب نازک شدن و تغییر شکل قرنیه به حالت مخروطی می‌گردد. این تغییرات منجر به مشکلات بینایی مانند تاری دید، حساسیت به نور و اعوجاج تصاویر می‌شود. از سوی دیگر، جراحی لیزیک به عنوان یکی از روش‌های رایج اصلاح عیوب انکساری شناخته می‌شود. اما آیا این روش برای افراد مبتلا به قوز قرنیه مناسب است؟
شناخت قوز قرنیه: این بیماری معمولاً در سنین نوجوانی آغاز شده و ممکن است تا دهه‌های سوم و چهارم زندگی پیشرفت کند. مهمترین ویژگی‌های آن شامل:
- کاهش تدریجی حدت بینایی
- افزایش حساسیت به نور (فوتوفوبیا)
- ایجاد تصاویر چندگانه یا تحریف شده
- عدم پاسخ مناسب به عینک یا لنزهای تماسی نرم
جراحی لیزیک و قوز قرنیه: لیزیک با تغییر انحنای قرنیه، عیوب انکساری را اصلاح می‌کند. با این حال، برای مبتلایان به قوز قرنیه به دلایل زیر معمولاً تجویز نمی‌شود:
- ضعف ساختاری قرنیه:
- قرنیه در این بیماران از استحکام کافی برخوردار نیست
- برداشتن بافت قرنیه در لیزیک ممکن است ساختار آن را تضعیف کند
- خطر پیشرفت بیماری:
- جراحی می‌تواند روند نازک شدن قرنیه را تسریع بخشد
- احتمال تشدید علائم بیماری وجود دارد
- عوارض احتمالی:
- خطر بروز اکتازی قرنیه (عارضه‌ای مشابه قوز قرنیه)
- احتمال کاهش شدید بینایی پس از عمل
جایگزین‌های درمانی: برای بیماران مبتلا به قوز قرنیه که نیاز به اصلاح عیوب انکساری دارند، گزینه‌های دیگری وجود دارد:
- لنزهای تماسی سخت مخصوص
- روش‌های تقویت قرنیه مانند کراس‌لینکینگ
- استفاده از حلقه‌های داخل قرنیه
- در موارد پیشرفته، پیوند قرنیه
نتیجه‌گیری: جراحی لیزیک برای افراد مبتلا به قوز قرنیه معمولاً گزینه مناسبی نیست. تشخیص نهایی و انتخاب روش درمانی باید توسط متخصص چشم و پس از انجام معاینات دقیق صورت پذیرد. بیماران مبتلا به قوز قرنیه باید از خوددرمانی پرهیز کرده و حتماً تحت نظر بینایی سنج یا چشم پزشک قرار گیرند.
واژگان کلیدی: قوز قرنیه، کراتوکونوس، جراحی لیزیک، اکتازی قرنیه، عیوب انکساری، کراس‌لینکینگ قرنیه، لنزهای تماسی سخت، پیوند قرنیه