مرور کلی
- اگزوتروپی متناوب (IXT): شایع‌ترین نوع اگزوتروپی که در حدود ۱% از کودکان در ایالات متحده رخ می‌دهد.
- هدف: تعیین رابطه بین IXT و تغییرات انکساری و اثرات روش‌های درمانی مختلف بر این تغییرات.
- طرح مطالعه: تحلیل گذشته‌نگر پرونده‌های پزشکی از ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۲.
- حجم نمونه: ۳۳۸ بیمار (۲۲۸ مبتلا به IXT، ۱۱۰ بدون استرابیسم).
یافته‌های کلیدی
- پیشرفت نزدیک‌بینی:
- گروه IXT (گروه ۱): پیشرفت سالانه نزدیک‌بینی ۰.۲۱ ± ۰.۳۲ دیوپتر بود.
- گروه کنترل (گروه ۲): پیشرفت سالانه نزدیک‌بینی ۰.۰۷ ± ۰.۳۰ دیوپتر بود.
- تفاوت معنادار: پیشرفت نزدیک‌بینی در کودکان مبتلا به IXT بیشتر از گروه کنترل بود (۰.۰۰۱>P).
- زیرگروه‌های بیماران IXT:
- گروه ۱A (اصلاح با عینک منفی): پیشرفت سالانه نزدیک‌بینی ۰.۲۶ ± ۰.۲۹ دیوپتر.
- گروه ۱B (جراحی): پیشرفت سالانه نزدیک‌بینی ۰.۲۵ ± ۰.۳۵ دیوپتر.
- گروه ۱C (مشاهده): پیشرفت سالانه نزدیک‌بینی ۰.۱۹ ± ۰.۳۳ دیوپتر.
- عدم تفاوت معنادار: پیشرفت نزدیک‌بینی بین زیرگروه‌ها تفاوت معناداری نداشت (۰.۶۷۰ = P).
- وضعیت انکساری در پیگیری:
- شیوع نزدیک‌بینی: در تمام زیرگروه‌های IXT تا پایان پیگیری افزایش یافت.
- گروه ۱A: ۴۲% نزدیک‌بینی در پیگیری نهایی (افزایش از ۱۶% ابتدایی).
- گروه ۱B: ۶۶.۶% نزدیک‌بینی در پیگیری نهایی (افزایش از ۵۱.۸% ابتدایی).
- گروه ۱C: ۵۱.۷% نزدیک‌بینی در پیگیری نهایی (افزایش از ۳۹.۷% ابتدایی).
روش‌ها
- انتخاب بیماران:
- معیارهای ورود: بیماران زیر ۱۹ سال با IXT یا عیوب انکساری، با حداقل ۱ سال پیگیری.
- معیارهای خروج: اختلالات آناتومیک، اگزوتروپی عصبی یا فلجی، آنیزومتروپی بیش از ۱ دیوپتر، سابقه جراحی یا سایر ناهنجاری‌های چشمی.
- روش‌های درمان:
- عینک منفی: برای IXT با کنترل ضعیف، حداکثر به مدت ۳ ماه با ۲.۰۰ دیوپتر و ۲.۵۰ دیوپتر استفاده شد.
- جراحی: برای بیماران با کنترل رو به وخامت IXT انجام شد.
- مشاهده: برای بیماران با IXT با کنترل خوب استفاده شد.
- اندازه‌گیری انکسار:
- رفرکشن سیکلوپلژیک: حدود ۴۰ دقیقه پس از قطره سیکلوپنتولات هیدروکلراید ۱% انجام شد.
- معادل کروی: میانگین برای هر دو چشم، با تعریف نزدیک‌بینی به عنوان ۰.۵۰- دیوپتر یا بیشتر.
بحث
- پیشرفت نزدیک‌بینی در IXT:
- تطابق افزایش یافته: IXT ممکن است منجر به تقاضای تطابقی بیشتر شود که می‌تواند به پیشرفت نزدیک‌بینی کمک کند.
- درمان با لنز منفی: هیچ تفاوت بالینی معناداری در تغییرات نزدیک‌بینی بین بیماران تحت درمان با لنز منفی و بیماران تحت مشاهده یافت نشد.
- عامل سن: عدم تفاوت در تغییرات نزدیک‌بینی بین گروه‌های درمانی ممکن است به دلیل سن بالاتر بیماران مطالعه یا مدت کوتاه درمان با لنز منفی باشد.
- مقایسه با مطالعات قبلی:
- اکداوی و همکاران (۲۰۱۰): پیشرفت مشابه نزدیک‌بینی در بیماران IXT یافتند (۰.۲۵- دیوپتر در سال با جراحی، ۰.۲۷- دیوپتر در سال با مشاهده).
- شین و همکاران (۲۰۱۴): پیشرفت بیشتر نزدیک‌بینی در بیماران کرهای گزارش کردند (۰.۴۳- دیوپتر در سال با جراحی، ۰.۴۹- دیوپتر در سال با مشاهده).
محدودیت‌ها
- طرح گذشته‌نگر: برخی داده‌ها مانند طول محوری، فصل تولد، سطح IQ و فعالیت در فضای باز ارزیابی نشدند.
- پیگیری متغیر: دوره‌های پیگیری بین بیماران به طور قابل توجهی متفاوت بود.
- درمان غیرتصادفی: روش‌های درمانی به صورت تصادفی انتخاب نشدند که ممکن است بر نتایج تأثیر گذاشته باشد.
نتیجه‌گیری
- نکته کلیدی: کودکان مبتلا به IXT پیشرفت نزدیک‌بینی بیشتری را در مقایسه با کودکان بدون استرابیسم تجربه می‌کنند.
- تأثیر درمان: روش درمان IXT (اصلاح با عینک منفی، جراحی یا مشاهده) به طور معناداری بر سرعت پیشرفت نزدیک‌بینی تأثیر نمی‌گذارد.
منابع
- مطالعات مورد استناد شامل تحقیقاتی درباره شیوع IXT، پیشرفت نزدیک‌بینی و اثرات درمان با لنز منفی و جراحی بر تغییرات انکساری در بیماران اطفال می‌باشد.
اخیرا دید خوبی را تجربه نمی کنید؟