چکیده
هدف: مرور مقالات موجود در مورد لنزهای اسکلرال کوچک (با قطر کمتر از ۱۵ میلیمتر) با تمرکز بر مزایا، معایب و کاربردهای بالینی آنها.
روشها: جستجوی ادبیات از طریق PubMed و MEDLINE.
یافتهها: لنزهای اسکلرال کوچک بهطور فزایندهای برای ناهنجاریهای قرنیه و بیماریهای سطح چشم استفاده میشوند و مزایایی مانند کیفت بینایی بهتر، کاربرد آسانتر و زمان استفاده طولانیتر ارائه میدهند.
یافتههای کلیدی
موارد کاربرد:
۷۴٪ موارد: ناهنجاریهای قرنیه (مانند کراتوکونوس، اکتازی پس از لیزیک).
۲۶٪ موارد: بیماریهای سطح چشم (مانند سندرم استیونز-جانسون، خشکی چشم).
بهبود حدت بینایی: بهبود قابلتوجه در حدت بینایی (میانگین بهبود از ۰٫۴ به ۰٫۰۳ logMAR).
مزایای لنزهای اسکلرال کوچک:
فیزیولوژی بهتر قرنیه: تأمین اکسیژن بهتر به دلیل نازکتر بودن لنز و حجم کمتر مخزن اشک.
تنظیم راحتتر: تعامل کمتر با اسکلرای نامتقارن، که تنظیم لنز را سادهتر میکند.
کاربرد آسانتر: بیماران در گذاشتن و برداشتن لنزهای کوچکتر راحتتر هستند.
زمان استفاده طولانیتر: اکثر بیماران میتوانند لنزها را بیش از ۱۰ ساعت در روز بدون نیاز به برداشتن استفاده کنند.
مقرونبهصرفه بودن: عموماً هزینه کمتری نسبت به لنزهای اسکلرال بزرگتر دارند.
معایب:
احتمال آسیب قرنیه: خطر تماس با ناحیه لیمبال (محل قرارگیری سلولهای بنیادی قرنیه)، بهویژه در لنزهای بسیار کوچک.
محدودیت در موارد شدید: برای ناهنجاریهای شدید قرنیه یا شرایطی که نیاز به فضای بزرگ یا مخزن مایع دارند مناسب نیستند.
ویژگیهای لنز
قطر: رایجترین قطر ۱۴ میلیمتر است، با برخی لنزها به کوچکی ۱۳ میلیمتر.
جنس: نفوذپذیری بالا به اکسیژن (دامنه Dk: ۷۰–۱۶۳) برای جلوگیری از ادم قرنیه.
طرحها: طرحهای مختلف شامل لنزهای کروی، غیرکروی و با هندسه معکوس.
اسکلراکون: سطح جلویی کروی با منحنیهای محیطی غیرکروی.
رز K2 XL: طراحی کاملاً غیرکروی برای کنترل ابیراهیهای کروی.
روشهای تنظیم لنز
روش لنز آزمایشی: در تمام مطالعات استفاده شده، با تنظیمات برای مناطق مرکزی و محیطی قرنیه.
قرنیه مرکزی: هدف، فاصله حداقلی برای بهبود تأمین اکسیژن و کاهش تشکیل حباب.
قرنیه محیطی: تنظیم برای هماهنگی با اتصال قرنیه-اسکلرا و جلوگیری از فشردگی لیمبال.
ارزیابی الگوی فلورسئین: برای بررسی تناسب بین لنز و قرنیه استفاده میشود.
کاربردهای بالینی
ناهنجاریهای قرنیه:
کراتوکونوس: شایعترین شرایط تحت درمان، با بهبود قابلتوجه در حدت بینایی.
اکتازی پس از لیزیک: لنزها به مدیریت آستیگماتیسم نامنظم و ابیراهیهای مرتبه بالاتر کمک میکنند.
بیماریهای سطح چشم:
سندرم استیونز-جانسون (SJS): لنزها آرامش چشم و حدت بینایی را بهبود میبخشند.
خشکی چشم: لنزهای اسکلرال کوچک تبادل اشک بهتری نسبت به لنزهای بزرگتر ارائه میدهند.
عوارض جانبی
عوارض خفیف: هیپرمی ملتحمه، خشکی چشم و ملتحمه پاپیلاری ناشی از لنز تماسی (CLAPC).
عوارض شدید نادر: هیچ موردی از کراتیت میکروبی گزارش نشده است.
نرخ قطع استفاده: حدود ۱۲٫۸٪ از بیماران به دلیل ناراحتی یا مشکلات در کاربرد لنز، استفاده از آن را متوقف کردهاند.
مقایسه با لنزهای اسکلرال بزرگتر
مزایای لنزهای کوچک:
طراحی نازکتر: امکان رسیدن اکسیژن بیشتر به قرنیه را فراهم میکند.
تعامل کمتر با اسکلرای نامتقارن: تنظیم راحتتر و پایداری بهتر.
کاهش تجمع ذرات: مخزن اشک کوچکتر، کدورت اشک پشت لنز را کاهش میدهد.
معایب لنزهای بزرگ:
مخزن اشک بزرگتر: میتواند منجر به استرس هیپوکسیک و تجمع ذرات شود.
تنظیم پیچیدهتر: نیاز به تنظیمات بیشتر به دلیل نامتقارن بودن اسکلرا.
نتیجهگیری
بیخطر و مؤثر: لنزهای اسکلرال کوچک گزینهای بیخطر و مؤثر برای مدیریت ناهنجاریهای قرنیه و بیماریهای سطح چشم هستند.
افزایش علاقهمندی: تعداد مطالعات و استفاده بالینی در سالهای اخیر افزایش یافته است.
محدودیتها: برای موارد شدید که نیاز به فضای بزرگ یا مخزن مایع دارند مناسب نیستند.
تحقیقات آینده: نیاز به مطالعات بیشتر برای مقایسه فیزیولوژی چشم و کیفیت بینایی بین لنزهای اسکلرال کوچک و بزرگ وجود دارد.
اصطلاحات کلیدی
لنزهای اسکلرال: لنزهای تماسی که روی اسکلرا قرار میگیرند و برای ناهنجاریهای قرنیه و بیماریهای سطح چشم استفاده میشوند.
لنزهای مینیاسکلرال: لنزهای اسکلرال با قطر کمتر از ۱۵ میلیمتر.
لنزهای قرنیه-اسکلرال: لنزهایی که بخشی روی قرنیه و بخشی روی اسکلرا قرار میگیرند.
کراتوکونوس: وضعیتی که در آن قرنیه نازک شده و به شکل مخروط درمیآید و باعث آستیگماتیسم نامنظم میشود.
سندرم استیونز-جانسون (SJS): یک بیماری شدید که باعث آسیب سطح چشم و خشکی چشم میشود.
منابع
مطالعات مورد اشاره شامل تحقیقاتی در مورد تنظیم لنزهای اسکلرال، ناهنجاریهای قرنیه و بیماریهای سطح چشم هستند، با تمرکز بر مزایا و محدودیتهای لنزهای اسکلرال کوچک.
اخیرا دید خوبی را تجربه نمی کنید؟