فیت لنزهای اسکلرال با قطر کمتر از ۱۵ میلی‌متر: مروری بر ادبیات موضوع

چکیده

  • هدف: مرور ادبیات موجود در مورد لنزهای اسکلرال کوچک (با قطر کمتر از ۱۵ میلی‌متر) با تمرکز بر مزایا، معایب و کاربردهای بالینی آنها.
  • روش‌ها: جستجوی ادبیات از طریق PubMed و MEDLINE.
  • یافته‌ها: لنزهای اسکلرال کوچک به‌طور فزاینده‌ای برای ناهنجاری‌های قرنیه و بیماری‌های سطح چشم استفاده می‌شوند و مزایایی مانند کیفت بینایی بهتر، کاربرد آسان‌تر و زمان استفاده طولانی‌تر ارائه می‌دهند.

یافته‌های کلیدی

  • موارد کاربرد:
    • ۷۴٪ موارد: ناهنجاری‌های قرنیه (مانند کراتوکونوس، اکتازی پس از لیزیک).
    • ۲۶٪ موارد: بیماری‌های سطح چشم (مانند سندرم استیونز-جانسون، خشکی چشم).
    • بهبود حدت بینایی: بهبود قابل‌توجه در حدت بینایی (میانگین بهبود از ۰٫۴ به ۰٫۰۳ logMAR).
  • مزایای لنزهای اسکلرال کوچک:
    • فیزیولوژی بهتر قرنیه: تأمین اکسیژن بهتر به دلیل نازک‌تر بودن لنز و حجم کمتر مخزن اشک.
    • تنظیم راحت‌تر: تعامل کمتر با اسکلرای نامتقارن، که تنظیم لنز را ساده‌تر می‌کند.
    • کاربرد آسان‌تر: بیماران در گذاشتن و برداشتن لنزهای کوچک‌تر راحت‌تر هستند.
    • زمان استفاده طولانی‌تر: اکثر بیماران می‌توانند لنزها را بیش از ۱۰ ساعت در روز بدون نیاز به برداشتن استفاده کنند.
    • مقرون‌به‌صرفه بودن: عموماً هزینه کم‌تری نسبت به لنزهای اسکلرال بزرگ‌تر دارند.
  • معایب:
    • احتمال آسیب قرنیه: خطر تماس با ناحیه لیمبال (محل قرارگیری سلول‌های بنیادی قرنیه)، به‌ویژه در لنزهای بسیار کوچک.
    • محدودیت در موارد شدید: برای ناهنجاری‌های شدید قرنیه یا شرایطی که نیاز به فضای بزرگ یا مخزن مایع دارند مناسب نیستند.

ویژگی‌های لنز

  • قطر: رایج‌ترین قطر ۱۴ میلی‌متر است، با برخی لنزها به کوچکی ۱۳ میلی‌متر.
  • جنس: نفوذپذیری بالا به اکسیژن (دامنه Dk: ۷۰–۱۶۳) برای جلوگیری از ادم قرنیه.
  • طرح‌ها: طرح‌های مختلف شامل لنزهای کروی، غیرکروی و با هندسه معکوس.
    • اسکلراکون: سطح جلویی کروی با منحنی‌های محیطی غیرکروی.
    • رز K2 XL: طراحی کاملاً غیرکروی برای کنترل ابیراهی‌های کروی.

روش‌های تنظیم لنز

  • روش لنز آزمایشی: در تمام مطالعات استفاده شده، با تنظیمات برای مناطق مرکزی و محیطی قرنیه.
    • قرنیه مرکزی: هدف، فاصله حداقلی برای بهبود تأمین اکسیژن و کاهش تشکیل حباب.
    • قرنیه محیطی: تنظیم برای هماهنگی با اتصال قرنیه-اسکلرا و جلوگیری از فشردگی لیمبال.
  • ارزیابی الگوی فلورسئین: برای بررسی تناسب بین لنز و قرنیه استفاده می‌شود.

کاربردهای بالینی

  • ناهنجاری‌های قرنیه:
    • کراتوکونوس: شایع‌ترین شرایط تحت درمان، با بهبود قابل‌توجه در حدت بینایی.
    • اکتازی پس از لیزیک: لنزها به مدیریت آستیگماتیسم نامنظم و ابیراهی‌های مرتبه بالاتر کمک می‌کنند.
  • بیماری‌های سطح چشم:
    • سندرم استیونز-جانسون (SJS): لنزها آرامش چشم و حدت بینایی را بهبود می‌بخشند.
    • خشکی چشم: لنزهای اسکلرال کوچک تبادل اشک بهتری نسبت به لنزهای بزرگ‌تر ارائه می‌دهند.

عوارض جانبی

  • عوارض خفیف: هیپرمی ملتحمه، خشکی چشم و ملتحمه پاپیلاری ناشی از لنز تماسی (CLAPC).
  • عوارض شدید نادر: هیچ موردی از کراتیت میکروبی گزارش نشده است.
  • نرخ قطع استفاده: حدود ۱۲٫۸٪ از بیماران به دلیل ناراحتی یا مشکلات در کاربرد لنز، استفاده از آن را متوقف کرده‌اند.

مقایسه با لنزهای اسکلرال بزرگ‌تر

  • مزایای لنزهای کوچک:
    • طراحی نازک‌تر: امکان رسیدن اکسیژن بیشتر به قرنیه را فراهم می‌کند.
    • تعامل کمتر با اسکلرای نامتقارن: تنظیم راحت‌تر و پایداری بهتر.
    • کاهش تجمع ذرات: مخزن اشک کوچک‌تر، کدورت اشک پشت لنز را کاهش می‌دهد.
  • معایب لنزهای بزرگ:
    • مخزن اشک بزرگ‌تر: می‌تواند منجر به استرس هیپوکسیک و تجمع ذرات شود.
    • تنظیم پیچیده‌تر: نیاز به تنظیمات بیشتر به دلیل نامتقارن بودن اسکلرا.

نتیجه‌گیری

  • بی‌خطر و مؤثر: لنزهای اسکلرال کوچک گزینه‌ای بی‌خطر و مؤثر برای مدیریت ناهنجاری‌های قرنیه و بیماری‌های سطح چشم هستند.
  • افزایش علاقه‌مندی: تعداد مطالعات و استفاده بالینی در سال‌های اخیر افزایش یافته است.
  • محدودیت‌ها: برای موارد شدید که نیاز به فضای بزرگ یا مخزن مایع دارند مناسب نیستند.
  • تحقیقات آینده: نیاز به مطالعات بیشتر برای مقایسه فیزیولوژی چشم و کیفیت بینایی بین لنزهای اسکلرال کوچک و بزرگ وجود دارد.

اصطلاحات کلیدی

  • لنزهای اسکلرال: لنزهای تماسی که روی اسکلرا قرار می‌گیرند و برای ناهنجاری‌های قرنیه و بیماری‌های سطح چشم استفاده می‌شوند.
  • لنزهای مینی‌اسکلرال: لنزهای اسکلرال با قطر کمتر از ۱۵ میلی‌متر.
  • لنزهای قرنیه-اسکلرال: لنزهایی که بخشی روی قرنیه و بخشی روی اسکلرا قرار می‌گیرند.
  • کراتوکونوس: وضعیتی که در آن قرنیه نازک شده و به شکل مخروط درمی‌آید و باعث آستیگماتیسم نامنظم می‌شود.
  • سندرم استیونز-جانسون (SJS): یک بیماری شدید که باعث آسیب سطح چشم و خشکی چشم می‌شود.

منابع

  • مطالعات مورد اشاره شامل تحقیقاتی در مورد تنظیم لنزهای اسکلرال، ناهنجاری‌های قرنیه و بیماری‌های سطح چشم هستند، با تمرکز بر مزایا و محدودیت‌های لنزهای اسکلرال کوچک.

اخیرا دید خوبی را تجربه نمی کنید؟

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا